Skojarzenia:  śnieg, mleko, beza,  białko, pudding ryżowy, masło, śmietana, kruche ciasto, Koronka, Herbatniki, owsianka, len, migdały, pergamin, kokos, kalafior, ser feta, owoc bawełny, majonez, biała czekolada, kość słoniowa, kreda, Magnolia, płótno, ser Mascarpone, herbatniki, drzewo szpagat

 

         Powyższe nazwy to przede wszystkim produkty żywnościowe, po które chętnie sięgamy. Są to barwy, które nieznacznie się od siebie różnią i doskonale ze sobą harmonizują. Sugerują czystość i spokój, jednakże mogą być wykorzystane do uzyskania ciepłego wnętrza jak i wiejącego chłodem.

 

 

1. Najjaśniejsze odcienie bieli:  śnieg, beza, mleko ....

 

-potrzebują towarzystwa tkanin aby dodać im głębie i ciepło

-niezbędne światło i różnorodność faktur

- wskazane płynne różnicowanie tonów i ciężaru materiałów

-mile widziane wzory jednobarwne

-akcenty powinny odbijać światło np. lustro, szkło, macica perłowa, kryształ

-kremowy len dobrze zagra z akcentem z czarnej skóry, prezentuje się dobrze z bejcowanym i lakierowanym bambusem

-sprawdzą się dywany ze skóry jagnięcej

 

         Chcąc ocieplić lub urozmaicić monochromatyczne wnętrze dodajmy głębsze kolory czy bardziej intensywne barwy ziemi za pomocą dodatków. Gdy mamy bazę w postaci podłóg, ścian, sofy dodajmy kolejne warstwy w postaci dekoracji, bibelotów, poduszek. Zmienią one od razu charakter pomieszczenia. Np. miękkie lny czy wełna ociepli pomieszczenie, gdy zwiewne zasłony dodadzą mu lekkości a ciężki jedwab z wyraźną fakturą doda bogactwa i elegancji.

 

2.  Masło, herbatniki....

 

         Ciepłe maślane tony złamanej bieli nadają się do eleganckich salonów zarówno tych współczesnych jak i stylowych, wydają się przytulne i komfortowe. Barwy te wpadają w tony słoneczne, ale jeszcze nimi nie są.

 

-Harmonizują z ciemnym i z jasnym drewnem, w salonie najodpowiedniejszy odcień miodowy np. dąb

-akcenty: wzór zebry, futra

-domagają się ciężkich  tkanin tj zamsz, skóra, aksamit, wełna

-"maślane ocieplacze" to np. narzuty o fakturze supełkowej, aksamitne poduszki, zasłony             

 

 

3.  Drzewo szpagat, migdały, kamień, sznurek...

 

         Te złamane biele zmierzają już w kierunku szarości  a więc tworzą zupełnie inny chłodniejszy obraz. Doskonale odnajdą się we wnętrzach starannie zaprojektowanych a także wyposażonych w postarzane meble w stylu prowansalskim czy gustawiańskim.  Omawiane odcienie są dokładnie przeciwieństwem  tych ciepłych "maślanych" i dają nieco surowy ale elegancki wyraz.

 

-kolory i faktury w tej tonacji muszą mieć czym oddychać a więc potrzebują przestrzeni

-dekoracja okien minimalna czyli raczej proste ekrany z tkaniny lub drewniane okiennice aniżeli zasłony czy wymyślne rolety

-podłogi i dywany w ciemniejszych tonach scalą aranżację

-pożądane zestawienia z wieloma fakturami miękkimi i chropowatymi ( np. wiklina, kamień, metal, drewno) i materiałami z własnym charakterem wzmacniającymi odczucie elegancji

 

           Subtelna kolorystyka uwielbia zaskoczenie, dlatego warto jest wprowadzić jakiś nieoczekiwany, interesujący element, który będzie przede wszystkim odzwierciedleniem właściciela. Może to być rzeźba z metalu lub drewna czy też nietypowy mebel albo egzotyczna pamiątka.

 

           Wszystkie złamane biele uwielbiają motywy zwierzęce w poduszkach, narzutach, chodnikach np. zebrę, węża, pasy tygrysa, lamparcie cętki etc.

 

           Najłatwiejszą do stosowania grupą złamanych bieli jest ta najjaśniejsza, tu trudno o pomyłkę. Natomiast barwy maślane oraz popielatoszare biele wymagają ostrożności. W przypadku wprowadzania akcentów z innych grup kolorów mamy pełną dowolność, zwłaszcza wszystkie przyprawy i barwy ziemi typu pieprz, czekolada, kawa doskonale będą się komponować  z bielami. Co do łączenia bieli z innymi barwami dobrze sprawdzi się również reguła "jadalna", która podpowie nam czy kolory współgrają, czy mamy ochotę je zjeść, czy do siebie pasują , takimi smacznymi przykładami kolorystycznymi mogą być: kawa ze śmietanką, herbata z herbatnikiem,  czy szarlotka z cynamonem.

 

 

 

Bibliografia:

-Alison Cole we współpracy z National Gallery of art w Waszyngtonie, "Kolor". Wydawnictwo Dolnośląskie Wrocław 1994

-"Teoria koloru" www.historiasztuki.com.pl

-Stephanie Hoppen, "Piękne kolory we wnętrzach",  Muza SA Warszawa 2010